Ik zal het maar meteen toegeven, lezer, de plaat op Peter Gabriel’s Realworld-label, waarmee de Westerse wereld in 1993 de Keniaanse zanger Ayub Ogada leerde kennen, “En Mana Kuoyo”, is me volslagen onbekend, al zal dat, zoals ik mezelf een beetje ken, niet heel lang meer duren, maar dit geheel terzijde.

Die plaat was wel het begin van wat je een erg geslaagde carrière zou kunnen noemen: hij exporteerde de nyatiti -de achtsnarige luit van het Luo-volk waar hij toe behoorde, zowat in zijn eentje naar de wereldmuziek-scene en hij werd opgemerkt. Zo toerde hij uitgebreid als voorprogramma van Gabriel en was hij meermaals te gast op WOMAD, dat toen zowat het belangrijkste festival was, waar we konden kennismaken met wat toen nog “wereldmuziek” heette.De muziek van Ayub belandde op soundtracks voor film en televisie (“I Dreamed of Africa”, “The Constant Gardener” en “Samsara” en hijzelf werd als acteur gevraagd, onder meer voor de Robert Redford-kaskraker “Out of Africa” en hij maakte ook kennis met de Engelse muzikant en producer Trevor Warren die hem in 2012 in Kenia ging opzoeken. Uit die ontmoeting kwam de plaat “Kodhi” voort, die in 2015 uitkwam. Trevor Warren had echter nogal wat al dan niet afgewerkte opnames van toen in de kast liggen en, toen Ogada in 2019 overleed, beraamden hij en toenmalig opnametechnicus Isaac Gem het plan om iets met die onuitgegeven tracks te gaan doen en dat werd dus deze dubbele CD, waarvan de ondertitel niet geheel toevallig “The further adventures of Trevor Warren with Ayub Ogada” luidt.

Nu, helemaal “onuitgegeven” zijn niet alle nummers van deze plaat, maar het gaat wel steevast om versies die niet eerder het daglicht zagen: zo wordt er geopend met een live opname van het meest bekende nummer van Ayub uit die Realworld-plaat, “Kothbiro”, en zijn er herwerkingen van “Waritarita”, “Dero” en “Kodhi”, drie nummers die op “Kodhi” staan. Uit een eerste passage van Warren bij Ogada, in 2006 en toen nog met zijn band Deva, stamt het titelnummer en ook de track “Ali Farka Touré” zag toen het levenslicht, wat maakt dat ruim de helft van wat op de eerste van deze twee cd’s staat bij kenners -waar ik dus niet toe behoor- al bekend waren en zich nu ontvouwen voor de oren van nieuwkomers als ondergetekende. Dat belet allemaal niet dat er nog meer dan voldoende fraais te rapen valt, zoals “Tamuru”, Mountains of the Moon” en “It’s Raining”, werkelijk een parel waarvan je je afvraagt waarom die destijds de “Kodhi”-CD niet haalde.

De tweede plaat kreeg als ondertitel “Omera Re-imagenings and Soundscapes” en die klinkt helemaal zoals die ondertitel ze aankondigt. Bassist Bernard O’Neill van de Ierse band Syriana, wijlen Nick Count van Dub Colossus, de Israëlische gitarist Oren Kaplan, ooit bij Gogol Bordello en Brian Eno-kompaan Peter Chilvers gingen met een aantal nummers aan de slag en puurden daar bij momenten heel knappe deconstructies uit, die, samen met de dertien tracks van de eerste schijf, een heel fijn aandenken vormen aan een veel te weinig bekende man. Ik denk dat ik NU maar eens op zoek ga naar die oudere dingen van hem, zie!

(Dani Heyvaert)